Wilkołak

Wbrew mitom, ktore rozpowszechniły filmy i książki, wilkołakiem nie można zostać poprzez ugryzienie, bądź zadrapanie. Nie jest to choroba, lecz odrębna rasa, wilkołactwo trzeba mieć w genach, które uaktywniają się, gdy osobnik fizycznie dojrzeje. Gdy tak się stanie, po pierwszej pełni, która dla każdego jest trudna, będzie mógł zmieniać się w wilka w każdej chwili. Wilkołaki w swej zwierzęcej formie zdecydowanie odstają od innych. Są dużo większe, szybsze i silniejsze. W tej postaci są zdolne do unicestwienia wampira, rozrywając go na strzępy ostrymi jak brzytwa zębiskami. W ludzkiej formie są słabsze, jednakże wciąż wyróżniają się na tle zwyczajnych osób. Ich cechą charakterystyczną są jasne, lśniące oczy w zwierzęcej formie oraz nadpobudliwość, śmiech podobny do warczenia, gdy zbliża się pełnia, podczas, której chcąc nie chcąc muszą się przemienić.
Wilkołaki żyją w watahach, bądź jak kto woli - sforach. Spędzają ze sobą czas wolny, bronią siebie wzajemnie i wspierają, są dla siebie jak rodzina. Do watahy może dołączyć każdy wilkołak-samotnik (a tacy zdarzają się niezwykle rzadko), jeśli tylko samiec alfa wyrazi na to zgodę, gdyż to on kieruje watahą i podejmuje najważniejsze decyzje. Ma ostateczne zdanie na każdy temat, a wraz z nim rządzi jego wybranka, samica alfa. Inne wilkołaki winny są im posłuszeństwo, jednakże alfa nie może w żaden magiczny sposób zmusić innych do tego, czego chce.
Wilkołaki nie są nieśmiertelne, lecz ich egzystencja jest dłuższa od ludzkiej. Ich rany goją się o wiele szybciej; są zdolne do rozmnażania z innymi pomratymcami oraz ludźmi, jednakże latorośl poczęta z człeka i wilkołaka będzie dużo słabsza od czystokrwistych łaków.

W Reno istnieją aktualnie dwie watahy. Obie zamieszkują Glendale, które jest sporą dzielnicą. Zjednoczyły siły przeciwko wampirom.