Rosemarie Silvermist

Silvermist

Rosemarie Emily

Trzeba być twardym, a nie miękkim...

25 lat | Człowiek | Zwykły człowiek | Portugalia

„Wredność? Wredność to paskudna, ludzka cecha. Szkoda, że ktoś tak ładny może być wredny!” Te słowa mogą opisać Rose bez wątpienia. Jest ona osobą o charakterystycznym stylu bycia. Realistka, twardo stąpająca po ziemi. Patrzy na innych z dystansu. Śmiech? Rzadko można usłyszeć jak dziewczyna się śmieje. Nie musi przejmować się zmarszczkami spowodowanymi śmiechem. Smutek? Towarzyszy jej na każdym kroku. Jej dni rzadko są rozjaśnione czymkolwiek. Żyje w wiecznym strachu spowodowanym przeżyciami z przeszłości. Rose to uparta osoba, która zawsze chętnie wyciągnie dłoń by służyć pomocą. Nieco naiwna z niej osoba. Wierzy ludziom, a oni podle to wykorzystują. Łatwo zdobyć jej zaufanie i równie łatwo je stracić. Nie lubi zakłamywania rzeczywistości. Rzucanie wyzwiskami jest jej obce. Rosemarie to perfekcjonistka w każdym calu. Ciepła, egzotyczna wręcz uroda podkreśla jej temperament, a portugalski akcent w jej głosie nieraz dodaje komizmu mrocznym sytuacjom. Często się denerwuje. Co najciekawsze towarzyszom temu równie częste omdlenia. Dziewczyna to samotniczka i indywidualistka. Jest zdania, że i bez przyjaciół może dać sobie radę. Nie potrzebuje ich. Od zawsze radziła sobie w życiu sama, toteż nie przyjmuje pomocy od innych. Jest ciekawska. Wszędzie wsadza swój drobny nosek. Jest z niej pełna energii altruistka lubiąca rockowe brzmienia. Z drugiej strony kryje się w niej delikatna dusza romantyczki potrzebująca poczucia bezpieczeństwa. Zdawać się może, że ma rozdwojenie jaźni. Jest jednym, wielkim kontrastem.
A wszystko zaczęło się 25 lat temu w małym, pięciotysięcznym miasteczku zwanym Puerto – Manto. Jej matka pochodziła właśnie stamtąd. Dziewczyna od zawsze wychowywana była tylko przez nią. Nie istotne było kto był ojcem. Rose nigdy o to nie pytała a jej matka nie była na tyle wylewna by jej to wyjawić. Ogólnie obie kobiety nie miały ze sobą najlepszego kontaktu. Od najmłodszych lat Rose uprzykrzała życie portugalce. Nigdy nie była posłusznym dzieckiem. Zadawała się głównie ze starszymi chłopakami. Tworzyli mały gang osiedlowy. Dziewczyna nauczyła się dzięki nim bić. Niejednokrotnie musiała opatrywać pozdzierane kolana czy lądowała w szpitalu z raną nadającą się do szycia. Z wiekiem jednak „mądrzała”. Takie klimaty przestały się jej podobać. Jej znajomi także z tego wyrośli. Rose od zawsze przyjaźniła się z Paulem. Paul był marzeniem niejednej dziewczyny z Puerto – Manto. Wybrał jednak Rose, przyjaciółkę z podwórka. Życie dziewczyny nabrało promieni. Z dnia na dzień stawała się radośniejsza, piękniała wręcz w oczach. Oboje bardzo się kochali. Ich życie splecione zostało na całe 6 lat. W dzień 21 urodzin Rosemarie Paul oświadczył się dziewczynie. Nie usłyszał jednak „tak” od ukochanej. Został porwany w ciemność… dosłownie. Randka na plaży skończyła się śmiercią chłopaka. Tak powiedziano jej na policji. Został uznany za uprowadzonego, zaginionego i zabitego przez grupę wampirów podróżujących po mieście. Dziewczyna była wstrząśnięta. Kilka miesięcy po tym zdarzeniu dostała tajemniczą kartkę z napisem „USA RENO”. Dziewczyna nie zastanawiała się długo. Od razu stwierdziła, że to od jej ukochanego który nie został zabity a przemieniony. Wyruszyła w podróż. W podróż do USA. Dziewczyna od 4 lat przebywa w Reno ślepo wierząc że znajdzie Paula. Zmieniła się od tej pory. Pełna życia optymistka twardo stąpa po ziemi i naraża własne życie. Kartkę którą dostała nosi w srebrnym, zamykanym medalionie na szyi. Wciąż kocha. Przyrzekła sobie że nigdy się nie podda i odnajdzie miłość swojego życia. Niejednokrotnie mogła sama zginąć. W jej życiu spotkania z wampirami stały się czymś normalnym. Nie boi się ich. Wręcz przeciwnie lgnie do nich. Nie jest jednak dziwką sprzedającą własną krew. Szuka wśród nich Paula. Wilkołaki i zmiennokształtni są jej obojętni póki nie wchodzą jej w drogę.

Code by Anarchy