Elisabeth / Beth Randall

RANDALL

BETH

The on¬ly way to get rid of a tem¬pta¬tion is to yield to it

60| Wampir| Wolny Strzelec| Caldwell

Elisabeth przyszła na świat w Caldwell, małym miasteczku otoczonym lasami. Nie urodziła się jednak w szczęśliwej rodzinie ale jako córka nastolatki, którą chłopak porzucił, gdy tylko dowiedział się o ciąży. Rodzina również pozbyła się matki Elisabeth z domu niczym zbędnego balastu. Kobieta pragnąc zapewnić swojej córce lepszą przyszłość udała się z nią w podróż, licząc iż znajdzie pracę jako tancerka lub aktorka i zdoła zapewnić swojej maleńkiej córeczce spokojny byt. Los jednak był przeciwko nim. W trakcie podróży zostały napadnięte przez wampira, który co prawda nie pozbawił nastolatki życia, ale sprawił iż straciła zdrowe zmysły i została zamknięta w szpitalu psychiatrycznym, co wrzuciło maleńką Beth w tryby machin rodzin zastępczych. Według oficjalnych informacji, matka Beth była nastoletnią NN, która porzuciła swoje dziecko w śmietniku, a w miesiąc później popełniła samobójstwo. Dziewczynka nie wiodła szczęśliwego dzieciństwa. Jako aspołeczne i trudne dziecko, była często przerzucana pomiędzy domami dziecka i rodzinami zastępczymi. Jak sama stwierdziła była niczym nieufne zwierzątko, które sprawiało więcej problemów niż było warte. Do wieku dwunastu lat straciła już rachubę miejsc wśród których przebywała i straciła rachubę rodzin, do których trafiała. Skargi na nią były zawsze takie same: niespokojna i zamknięta w
sobie, milcząca i nieufna, dysfunkcyjna społecznie z tendencjami do autoagresji. Tak samo określano jej matkę, dodając jedynie paranoję i urojenia.
Kiedy na scenie pojawili się Maxwellowie, Elisabeth przebywała już dziewięćdziesiąt dni w zakładzie zamkniętym, pod nadzorem psychologa wyznaczonego przez stan. Jej oczekiwania były zerowe, nie miała żadnej nadziei, że w kolejnej rodzinie zastępczej będzie lepiej. Szczerze mówiąc, w ogóle przestało ją to obchodzić. Ale jej nowi opiekunowie byli cierpliwi i mili. Maxwellowie, pochodzący z wyższej klasy średniej, nie mieli własnych dzieci. Okazali jej wiele współczucia, ale ich akceptacja była pełna rezerwy. Niemal natychmiast została wysłana do szkoły z internatem, potem na obozy letnie, a wreszcie na uniwersytet w innym stanie. Beth wykorzystała dane jej możliwości i z pasją chłonęła wiedzę, którą mogła uzyskać, często uzupełniając ją samodzielnie. Jednak jej relacje z ludźmi zawsze były trochę napięte. Beth pozostawała z boku, czasami zupełnie nieświadomie manifestując swoją niezależność i indywidualność, tak jak gdyby nie należała do tego świata.
Jej przybrani rodzice zginęli w wypadku samochodowym, kiedy była na studiach. Nie poszła na pogrzeb, ale pierwsze prawdziwe zdjęcia zrobiła na cmentarzu Mount Auburn – były na nich dwa pomniki ocienione klonami. Od tamtej pory nie przestała fotografować. Po studiach wróciła do Bostonu, coś ją ciągnęło do tego miasta a ona nie umiała się temu oprzeć. Nadal zajmowała się fotografią z upodobaniem pokazując świat w czarno-białych barwach. Na jej fotografiach można było odnaleźć opuszczone budynki, czy stocznie znajdujące się na obrzeżach Bostonu. Jej hobby i pasja przerodziły się w sposób na to by zarabiać na życie. Beth należała więc go grona ludzi, którzy z pasją wykonują swoją pracę i kochają ją. Kilka razy wystawiała swoje prace między innymi w galerii swojego przyjaciela Jamiego.
Jeden z późnych powrotów z wystawy, nie okazał się dla niej jednak zbyt łaskawy. Z ciemności nocy wyskoczyła nieznany je potwór i zaatakował ją. Ostatnią bezładną myślą zapamiętaną przez jej ludzki umysł było słowo: wampir. Ocknęła się pod ziemią i powodowana nieznanym sobie instynktem i głodem, który skręcał jej wnętrzności wydostała się z wilgotnego grobu. Nim zdążyła zrozumieć co się stało i czym się stała, zaatakowała pierwszego człowieka, który się na nią natknął i osuszyła go do ostatniej kropli krwi, tym samym pieczętując swój los. Od tamtego czasu usiłuje odnaleźć swojego stwórcę, który porzucił ją na pastwę losu.
Koleje losu sprawiły, że Elisabeth musiała bardzo szybko dorosnąć co ukształtowało ją na osobę samodzielna i samowystarczalną, która nawet w najtrudniejszych sytuacjach stara się przede wszystkim liczyć na siebie. Ludzie zbyt wiele razy zawiedli ją w życiu by na nich polegała. Kobieta jest więc osobą opanowaną, nie ulegająca łatwo wpływom, potrafi jednak dostosować się do zaistniałych sytuacji, jeżeli jest to wymagane. Beth to młoda odważna kobieta, która podejmuje walkę nawet w beznadziejnej sytuacji, biorąc los w swoje dłonie i nie pozwalając nikomu innemu sterować swoim życiem, jednocześnie pozostając bezwzględnie lojalną wobec ludzi, których dopuściła do siebie. Elisabeth generalnie należy raczej do spokojnych osób, ale w momencie kiedy ktoś ją wyprowadzi z równowagi albo chce zranić jej bliskich to niech lepiej ucieka gdzie pieprz rośnie by nie spotkać się z jej furią. Tak więc jej "twarda skorupa” ukrywa wrażliwe wnętrze. W głębi duszy jest nieuleczalną romantyczką marzącą o wielkiej miłości, chociaż na głos nigdy w życiu się do tego nie przyzna. Ma irytujący zwyczaj wsadzania nosa w nieswoje sprawy. Do tego jej upór zawsze daje o sobie znać w nieodpowiednich czasem momentach. Potrafi dopiąć swego i gdy już coś zacznie, to dąży do zakończenia tego. I oczywiście jest słowna, można na niej polegać.
Jeżeli chodzi o stosunek do innych ras to panna Randall jest zasadniczo tolerancyjna i jeżeli ktoś nie miesza się do jej życia, to ona również nie szuka zaczepki, chociaż szczerze przyznaje, że nieswojo czuje się w pobliżu wilkołaków.

Code by Anarchy