Promenada

Kluczyła po mieście już od dłuższego czasu. Obserwując i chłonąc atmosferę miasta. Spoglądając na ludzi, którzy spieszyli się gdzieś w sobie tylko wiadomych sprawach. Dostrzegała to co czaiło się w mroku, niedostrzegalne dla ludzkich oczu. Dla przeciętnego obywatela była tylko kolejną kobietą ubraną w dopasowane jeansy i skórzaną kurteczkę, z torbą przewieszoną przez ramię i podążającą w swoim kierunku. Nie dostrzegłby tego co czaiło się pod powierzchnią, ale może to i dobrze czasami za zbyt dużą wiedzę trzeba niestety zapłacić.
Beth błądząc bez celu szukała czegoś co by ją zainspirowało. Co sprawiłoby, że wyjmie swoje maleństwo z granatowej torby przewieszonej przez ramię i poczuje znajomy dreszcz wzdłóż kręgosłupa dający jej pewność, że zdjęcie które wykona będzie na pewno dobre. Tym razem jednak nic takiego się nie działo, więc zrezygnowana włóczyła się bez celu. Równie dobrze mogłaby zostawić aparat w mieszkaniu, skoro tak się przedstawiała sytuacja.
Dotarła do promenady i dostrzegła zamyślonego bruneta. Ukryła się za jedną z budek i przez dłuższą chwilę przyglądała się mężczyźnie, który chyba oddawał się jakimś niewesołym rozmyślaniom, jak można było wnioskować po ciężkim westchnieniu, które wydostało się z jego ust, a które wychwyciły jej wyostrzone zmysły. Obserwowała go jak podchodzi do jednej z ławek i sadowi się na niej. Właściwie nie posilała się jeszcze dzisiaj, więc nadarzyła sie jej świetna okazja.
Promenada była pusta. Nigdzie żywej duszy oprócz niej i bruneta. Beth cicho niczym kot zakradła się do ławki i spojrzała na mężczyznę.
- Witaj nieznajomy. Czekasz na kogoś?- Uśmiechnęła się miło i nie czekając na zaproszenie usiadła obok chłopaka, jednocześnie czekając na odpowiedź jaka padnie z jego ust. Wolałby by nikt nie zaskoczył jej, gdy już wbije swoje kły w jego miękką szyję gdzie zachęcająco pod skórą bił puls.

Przyjrzała się Jackowi. Całkiem przystojny mężczyzna, wpatrywał się w nią przez chwilę chwilę, nim w końcu raczył odpowiedzieć na zadane mu pytanie. Brunetka sama nie wiedziała dlczego zaczyna tą pogawędkę. Zasadniczo powinna zatopić swe kły w jego szyi, czy też innej arterii i pozwolić jego krwi spłynąć jej po gardle, ożywiając każdą komórkę. Zamiast tego wdawała się w rozmowę. Sama siebie nie poznawała, chociaż przypuszczała, że to zwykła nuda. W jej życiu nic się ostatnio nie działo, a jej poszukiwania utkwiły w martwym punkcie, co również nie nastrajało jej optymistycznie do życia, które zapowiadało się na bardzo, bardzo długie. Beth dla swojego własnego dobra powinna się w końcu pozbyć tego ponurego samopoczucia i pogodzić się z tym co nieuniknione. Nawyższy już był na to czas.
- Naprawdę? - zapytała z przekornym uśmiechem na ustach i zamiast napić się słodkiej krwii, wyciągnęła dłoń w kierunku przystojniaka. - Beth. - przedstawiła się zdrobnieniem swego imienia, którego zawsze używała. Forma "Elisabeth" budziła w jej pamięci coś, o czym nie chciała myśleć i przywodziła jej na myśl szafirowe oczy, które się w nią intensywnie wpatrywały. Bezpieczniej było wrócić do rzeczywistości, do Reno, pustej promenady i twardej ławki na której siedziała w towarzystwie mężczyzny.
-A więc doczekałeś się.- Uśmiechnęła sie miło i puściła do niego oczko, nawiązując do jego początkowej żartobliwej odpowiedzi, której oczywiście w rzadnym wypadku nie wzięła na poważne. Pewnie był umówiony z kobietą, która go wystawiła do wiatru. Chociaż spoglądając na niego doszła do wniosku, że równie dobrze jakiś facet mógł go tak wystawić. Poprawiła torbę, która ją nieco gniotła w bok i usunęła niesforne włosy, zwiane przez wiatr na twarz. Może powinnam je obciąć? - pomyślała nie po raz pierwszy.

W pierwszej chwili spojrzała na niego lekko zdziwiona, by dopiero po sekundzie zrozumieć o co mu chodziło. Zapewne pomógł w tym ruch jego głowy. Wesołe miasteczko?! pomyślała lekko zaskoczona. A właściwie dlaczego by i nie. Kiedyś dawno temu była ze swoimi przybranymi rodzicami w takim miejscu i miała naprawdę miłe wspomnienia z tej słonecznej niedzieli. Teraz zaś zapowiadały się innego rodzaju atrakcje. W nocy ten przybytek zabawy można było dostrzec z daleka. Migające światła i dźwięki muzyki dobiegające ze wszystkich stron. Tłumy ludzi kłębiące się dookoła. Przez chwilę poczuła irracjonalny żal, że nie będzie mogła spróbować waty cukrowej. Różowej i słodkiej jak ulepek. Westchnęła lekko. Taka była cena jaka płaciła za bycie tym kim była i chociaż się o to nie prosiła, to przerażała ją myśl, że gdyby dano jej wybór to tak naprawdę w głębi duszy nie wie na co by się zdecydowała.
Wróćmy jednak do ciacha, które siedziało obok niej. Jeżeli Jack postanowił „popłynąć z prądem” to ona nie miała nic przeciwko, a nawet wręcz przeciwnie postanowiła doskonale się bawić. Tymże sposobem brunet zmienił swój status z przyszłego posiłku, na kompana od miała nadzieję dobrej zabawy. W sumie mogła wykorzystać go do obydwu celów, ale jakoś tak było jej niezręcznie pożywiać się znajomymi, chodźmy nowo poznanymi. Tak wiem, wampir ze skrupułami, śmiechu warte, ale cóż zrobić skoro Beth nie pozbyła się do końca swoich ludzkich odruchów.
-Pewnie, ale zaczynamy od rollercoastera.- Podniosła się z ławeczki i wskazała dłonią na wielką kolejkę wijącą się w serpentynach nad całym wesołym miasteczkiem, w serpentynach i zawijasach. Już nie mogła się doczekać tego pędu na twarzy.-Idziemy?

Ramię w ramię dotarli do kolejki. Tradycyjny zakup biletów, zatrzaśnięcie zabezpieczeń wagoników. Wolne wznoszenie się do góry i szaleńcza jazda w dół, wbrew prawom grawitacji, lub wręcz przeciwnie zgodnie z nimi, Kilka pętli gdzie zwisała z swoim towarzyszem głową w dół, radośnie się śmiejąc i bawiąc się maksymalnie każdą chwilą tego szaleństwa. Co jakiś czas uderzała swoim ramieniem w ramię Jacka w momentach, kiedy kolejka brała ostrzejsze zakręty i już wydawało się, że wyleci z torów. Beth bawiła się doskonale, niczym małe dziecko. Z oczywistych względów rozmowa z towarzyszącym jej mężczyzną była wykluczona, ale akurat w tej chwili zupełnie jej to nie przeszkadzało. Wydawało się jej, że szaleńcza zabawa skończyła się zbyt szybko.
Roześmiani wytoczyli się z wagonika, Beth skorzystała przy tej czynności z pomocy bruneta. Zasadniczo ze swoją szybkością i zwinnością mogła to doskonale zrobić sama, ale ujęła ją gentelmeńska postawa jaką się wykazał. Widocznie mamusia dobrze go wychowała. Spojrzała z zainteresowaniem na mężczyznę, który wpatrywał się w nią. Automatycznie odwzajemniła jego spojrzenie i zatonęła w jego brązowych oczach, które przywodziły jej na myśl gorzką czekoladę. To dziwne, ale po tylu latach nadal doskonale pamiętała jej smak. Jack nadal czekał na jej odpowiedź więc wróciła do rzeczywistości i przerwała to hipnotyzujęce spojrzenie.
-Wspaniale. - roześmiała się dźwięcznie.- Teraz twoja kolej. Decyduj co będzie następną atrakcją, trochę masz do wyboru.- uśmiechnęła się jednocześnie wskazując dłonią na teren wesołego miasteczka.

No tak można się było spodziewać takiej propozycji. W końcu są w wesołym miasteczku więc logiczne, że mężczyzna oprócz szaleństwa na wszystkich mechanicznych atrakcjach, będzie chciał przekąsić coś pysznego i niezdrowego. Nie oszukujmy się, gdyby Beth była człowiekiem postąpiłaby dokładnie tak samo. Była jednak tym czym była a ponieważ nie chciała informować Jacka, że jest wampirem i nie miało to nic wspólnego z ujawnieniem się jej rasy. Po prostu bawiła się dobrze i obawiała się iż informacja o jej razie odstraszy jej uroczego towarzysza. Tak to już było z ludźmi. Jednym było obojętne kim jesteś wampirem czy człowiekiem a inni na samą wzmiankę o „krwiopijcach” uciekali gdzie pieprz rośnie. Wracając jednak do meritum sprawy, skoro Beth nie chciała powiedzieć kim jest nie pozostało jej nic innego jak tylko drobne kłamstwo. Pozwoliła się więc grzecznie zaprowadzić do budek z przekąskami jednocześnie tłumacząc brunetowi z najbardziej smutną miną na jaką ja było stać.
-Och propozycja jest kusząca, ale niestety z żalem muszę ci odmówić. Jestem na diecie i nie mogę sobie pozwolić na takie przysmaki, ale ty się nie krępuj.- Zachęcająco się do niego uśmiechnęła, nie chciała przecież pozbawiać go rozkoszy podniebienia. Czekając więc, aż zdecyduje się na co ma ochotę postanowiła odpowiedzieć na jego pytanie.-Pochodzę z Caldwell. Takiej małej miejscowości na końcu świata, a tutaj jestem od niedawna.- Uśmiechnęła się. Cz ona aby za często tego nie robiła?- A ty mieszkasz tutaj od urodzenia czy też przyjechałeś i stwierdziłeś, że warto na jakiś czas zostać?

Noc mijała ludziom i nieludziom na zabawie. Czy to zabawą było przechadzanie się i czekanie na piękną nieznajomą która akurat przypadkiem trafi na jego ławkę. Jakie to... zwykłe. Dla niektórych jednak noc nastawała idealną porą na... nieco bardziej wyrafinowaną zabawę. I nie mowa była tutaj wizycie w wesołym miasteczku a o czymś całkowicie innym.
Parka przemieszczająca się promenadą była obserwowana od pewnej chwili. Spojrzenia jednak nie były ludzkimi toteż i wampirzy zmysł nie wyczuwał zagrożenia. Zresztą i słusznie.
Teraz jednak i w tą prostą historię wpleciony zostanie mały chaos.
Gdy tylko zbliżali się do budki z przekąskami mijając kolejną z atrakcji przy której wrzeszczące dzieci wraz z na wpół uśpionymi rodzicami rzucali piłką do kosza, wylądowała wrona. Najzwyklejsza czarna ptaszyna którą nie raz każdy już widział w mieście.
Czarne oczy ptaszyny wpatrywały się raz w mężczyznę raz w kobietę.
Nagle gdy byli bliżej ta rozdarła się przeraźliwie machając skrzydłami. Zaraz po tym obracając głowę raz w jedną raz w drugą stronę przyglądała się dwójce i czy zwróciła na siebie uwagę.

Po raz kolejny zapewniła Jacka, że jednak nie skusi się na słodkości, a w każdym bądź razie na słodkości, które miał na myśli mężczyzna, bo gdyby zaproponował jej swoją słodką krew to na pewno by mu nie odmówiła. Nic nie mogło się równać z aromatem świeżej krwi wysysanej z człowieka wraz z rytmem bicia jego serca. Butelka O Rh + byłą w takim wypadku tylko i wyłącznie marną namiastką. Rozmyślanie o posiłku nie przeszkadzało jej jednocześnie z uwagą słuchać wypowiedzi Jacka, bez trudu więc wychwyciła gorycz tkwiącą w jego głosie. Mężczyzna nie powiedział jednak niczego co tłumaczyłoby tego typu odczucia. W końcu nie on jeden kończył studnia, nawet Beth się to udało. Wzruszyła więc tylko ramionami i już miała zapytać, co było nie tak z jego studiami gdy nieopodal rozległ się skrzek wrony. Beth spojrzała przelotnie w kierunku krzykacza, który miał nieco dziwny zapach jak na ptaka, nie zajmowała tym jednak swojego umysłu. Ptak jak ptak i tyle, zaraz pewnie któryś z dzieciaków rzuci w Noego kamieniem i odgoni albo coś w tym stylu.
-Bawię się fotografią.- poklepała znacząco torbę, którą miała przewieszoną przez ramie, a w której znajdowało się jej ulubione maleństwo. Nie potrafiła nikomu wytłumaczyć uczuć jakie ją ogarniały, kiedy spoglądała na świat przez obiektyw aparatu. – Nie miałam okazji tam być, chyba za krótko tutaj mieszkam. A ty pracujesz tam na jakim stanowisku.- Beth wyobraziła sobie elegancką restaurację, w której pan Burton paradował by wśród klientów we fraku.

Ptak zapach miał jak wrona właściwa. No może aż tak nie przesiąkła zapachem brudnego miasta jak pachniały inne ptaszyska. Lecz z pewnością wampir nie stwierdziłby jeśli o zdrowych był zmysłach że owa ptaszyna jest czymś innym niż kawałkiem mięsa obleczonym piórami.
Wrona choć dumnie prężyła się na dachu i krukiem być chciała, ni w ząb nim nie była. Lecz gdy tylko kobieta spojrzała w jego kierunku ta zatrzepotała skrzydłami raz jeszcze. Tym razem jakby tylko rozciągała się nieco. Gdy mówili dalej i wrona podskoczyła ku nim nieco przesuwając się po dachu atrakcji. Właściciel atrakcji zgodnie z przewidywaniem wychylił się i machnął ręką by wronę odgonić. Ta tylko odskoczyła parę kroczków w tył i zaraz podrywając się wylądowała na barierce pomiędzy kolejnymi budkami. Tym razem w ciszy. Lecz błyszczące czarne oczy ptaszyska skierowały się na torbę którą poklepała wampirzyca.
Ptak powoli zaczynał się zbliżać do rozmawiających lecz gotów w każdej chwili poderwać się do lotu by uniknąć niechcianego dotyku.

Spojrzała na niego zdziwiona. Nie wyglądał jej na faceta, który trzymałby się spódniczki mamusi, no ale w końcu jak to mówią nie należy oceniać prezentu po opakowaniu, a człowieka po wyglądzie. W związku z czym Elisabeth postanowiła najpierw odpowiedzieć na zadane jej pytanie a dopiero potem wyciągnąć więcej informacji z Jacka.
Szli nadal wzdłuż różnokolorowych bud. Beth trzymająca pod ramię bruneta, tenże pochłaniający z upodobaniem watę cukrową. Udawało mu się nawet zbytnio nią nie upaprać. Beth nie wiedziała jak on to robił bo ona zapewne całą buzię i palce miałaby słodkie i klejące, od tego przysmaku który już niestety nie był dla niej. Delikatnie skierowała mężczyznę w stronę diabelskiego młyna, z którego można było podziwiać wspaniałą panoramę miasta, dając do zrozumienia, że ma ochotę na przejażdżkę na nim.
-Och fotografia to moja pasja od dawna, bardzo dawna. I tak zajmuję się tym tak na serio.- Roześmiała się.- Widocznie jestem jedną z tych nielicznych osób, którym się udało połączyć pasję i pracę w jedno, sprawiając, że jeżeli chodzi o tą sferę mojego życia to czuję się naprawdę spełniona. Nie rozumiem natomiast dlaczego ty spełniasz marzenia swojej matki a nie swoje.- Spojrzała na niego z uwagą bardzo ciekawa odpowiedzi.

Wrona zignorowana podskakiwała sobie dalej. Jakże niezbadanym dla ptasiego rozumku były stroje i zwyczaje ludzi. Podawanie sobie ręki, dziwne płachto-pióra którymi zakrywają ciała. W ogóle kto by pomyślał by pióra ściągać?! Wrona by już nie raz z gołym kuprem latała gdyby tak mogła. A tak? A tak tylko wędrowała za nimi dalej skacząc sobie po dachu. Gdy mijali kolejne budy pozornie znikła, znikając z ich zasięgu widzenia. Ot trzymała się nieco z tyłu unikając dalszego zwracania na siebie uwagi. I chyba skutecznie jako że zarówno wampirzyca jak i mężczyzna stracili zainteresowanie ptaszyskiem.
To jednak czekało tylko i w końcu plan swój niecny zrealizowało.
Gdy tylko kobieta zadała swoje pytanie i z wyczekiwaniem spoglądała na swego rozmówcę wrona zeskoczyła z barierki wzbijając się do lotu. Lotu bardzo krótkiego z resztą bo kończącego się z dziobem w zadzie kobiety. Wrona zwyczajnie podleciała i skubnęła dziobem kobietę w tyłek. By zaraz zwrócić się w przeciwnym kierunku i lecieć na jakąś gałąź bądź coś gdzie nie dosięgnął jej ręką.

Z uwagą słuchała swojego towarzysza, jak to Beth. Taką już miała naturę, a ponad to Jack wydawał jej się bardzo sympatyczny i czas spędzony w jego towarzystwie sprawiał jej przyjemność. Szczerze mówiąc nie spodziewała się tego. Niepisaną regułę stanowiło, że przystojni faceci byli rozpuszczeni przez laski i często rozmowy kręciły się wokół nich samych. Z brunetem rozmowa stanowiła jednak przyjemność, miała wrażenie, że naprawdę są zainteresowani swoimi wypowiedziami i że nie jest to banalna konwersacja, służąca zagadówie i finalnemu końcowi w łóżku, któregoś z nich.
W momencie, kiedy miała odpowiedzieć na pytanie swojego towarzysza, jakieś przebrzydłe ptaszysko zaatakowało jej tyłek. Kobieta wiedziała, że ma apetyczną pupę, no ale bez przesady, do zjedzenia się zupełnie nie nadawała. Ptak miał szczęście, że zdążył odlecieć, bo w przciwnym wypadku na pewno straciłby życie.
-Aaaałaaa.- wykrzyknęła wampirzyca w odruchu bezwarunkowym, a jej dłoń powędrowała by rozetrzeć bolące miejsce.- Co za paskudne ptaszysko.- pożaliła się swojemu towarzyszowi, usiłując jednocześnie dojrzeć czy w jej spodniach na skutek tego niezwykłego ataku nie powstała dziura.
Jeszcze przez chwilę masowała obolałe miejsce, po czym razem z mężczyzną skierowała się w stronę diabelskiego młyna, powracając do brutalnie przerwanej konwersacji.
-Nie zrobię ci sesji, bo nie fotografuję ludzi.- osłodziła odmowę uśmiechem.- Ale powiedz mi czy bycie kucharzem w najlepszej restauracji w Reno jest spełnieniem twoich marzeń? Czy to chciałeś robić, czy po prostu pogodziłeś się z tym co zgotował ci los?
Jack kupił bilety i mieli wsiadać na diableski młyn, kiedy jej uwagę zwróciło jakieś zamieszanie na promenadzie. Wydarzył się chyba jakiś wypadek, bo ubranie mężczyzny, u którego chwilę wcześniej kupowali watę cukrową, stało w płomieniach. Jacyś ludzie usiłowali zgasić ten płomień, ktoś inny usiłował wezwać pogotowie. Rozpętało sie małę szaleństwo, ale było tam wystrczajco wielu ludzi do pomocy. Wampirzyca zapewne nie była tam potrzebna do szczęścia.

Ptaszysko odleciawszy kawałek odwróciło łeb i patrzyło za wampirzycą. Gdy ta rozmasowywała zad wrona uważnie obserwowała czy nei wyciągnie zaraz jakiś kamieni czy czegoś czym można śmiało złośliwe bydle obrzucić.
Po chwili gdy spojrzała w kierunku wrony ta rozłożyła skrzydła na boki i głośno zaskrzeczała. Trzeba przyznać że małe czarne opierzone zwierzątko prezentowało się dość dumnie i z wielką radością prężyło się po wykonanym manewrze.
Lecz nie by ociekające słodkością postaci mogły to zauważyć. Toteż i ptak podleciał bliżej ponownie by przyglądać się owej parce.
W międzyczasie jednak nastąpiło coś czego nie mogła wrona zrozumieć a z tyłu za jej "plecami" buchnęły płomienie. Ptak przyglądał się chwilkę wydarzeniu ale w tłumie nie mogąc znaleźć potencjalnego sprawcy podskakując wesoło zasuwał za parką.

Nie zwiodła jej zupełnie, obojętność tkwiąca w jego głosie, która miała zamaskować jego prawdziwe uczucia. Pozwoliła mu na ten wybieg. Polubiła go i nie chciała psuć atmosfery rozmową na tak ponure tematy jak niespełnione marzenia. Wolała raczej poszaleć trochę z Jackiem, może nawet przekraczając pewne granice. Póki co jednak nadal bawiła się w udawanie człowieka, a skoro tak, to jej następna wypowiedź nie powinna dziwić.
-Skoro jesteś tak doskonałym kucharzem to liczę, że ugotujesz mi jakąś pyszną kolację?- Sytuacja raczej nie realna, no chyba, że pan Burton sam siebie podałby w roli przekąski, a z zapachu krwii, pulsującej w jego krwiobiegu wnioskowała, że na pewno byłby pysznym posiłkiem. I w sumie mógłby to byc posiłek z dodatkowymi atrakcjami, na myśl o których Beth bezwiednie zwilżyła swoje usta językiem.
-Dziękuję bardzo.- Uśmiechnęła sie promiennie i przy wsiadaniu do gądoli niby przypadkiem otarła się o mężczyznę. Kiedy Jack usadowił się obok niej przysunęła sie nieznacznie w jego kierunku.
-To zależy. Myślę jednak, że na jakiś czas się tutaj zatrzymam, bo coraz barzdziej zaczyna mi się tutaj podobać, być może znajdzie się kilka dodatkowych powodów by pobyć trochę w tym mieście.